Hello!
Welcome to my simple triple blog, i`m Maryam..thanks for visited my blog, nice to meet you, leave your footstep at my cbox, Do follow


Tagboard!


My Post

Ask Me

Thanks Bear

Template 50%: Atin Tory
Editor:rilakuma
Help:
Tiba masa nyaa
Thursday 20 December 2012 | 15:19 | 0 comments



Assalamualaikum.



Curi google punya, apapun macam best la pulak. Hee



Pejam celik pejam celik dah hari khamis kan hmm means lagi 15 hari ja lagi aku duk dirumah goyang kaki macam raja permaisuri ni. Menunggu masa untuk jejak ke kem PLKN nanti. Ohhmaii sia sia nya aku hidup selama sebulan ni. Satu kerja pun aku takbuat. Kawan kawan sibuk cari kerja isi masa lapang, dapat jugak duit buat isi wallet yang kering kontang. Haii jeles nya kat mereka mereka sekalian. Muda muda lagi dah ada pengalaman bekerja. Aku? Entah lah, cukup 18 tahun pun, lesen moto entah ada ka tidak pun taktahu lagi. Hmm nasib nasib.


Tak lama lagi, aku pun nak kena berpisah dengan mak ayah jugak. Surat pun dah sampai rumah. Huh! Yang paling terasa sangat ni sebab 3bulan woi! Bukan 3hari. Bukan 3minggu. Tapi 3bulan! Diulangi 3bulan. Huhh mampu kah aku? Kalau masuk U pun boleh balik tiap minggu lah. Apa kes yang nak tahan orang sampai 3bulan nih? Aku bukan nya penjenayah. Siap berbudi bahasa lagi. Cukup lengkap dengan sopan santun tau. Okay sila muntah sekarang. Huhuhu Takpayah lah nak tahan tahan bagai. Aku mau sertai kem tu pun dah cukup rahmat tau. HuaHua!


Hm nanti mesti aku rindu kawan kawan aku kan. Yaalah selamani aku selalu bermesra dengan depa jaa. Memang lah aku ni stai otak gila gila jugak, tapi otak gila gila aku just wujud bila aku bersama dengan orang yang aku rapat or orang yang betul betul aku rasa selamat dengan dia ja. Bila aku bersama dengan orang yang baru aku kenai or takberapa nak rapat, selalunya aku akan bersikap lebih matang such as mak mak orang lah takpun perangai aku cenderung ke arah sedikit sombong. Diulangi SEDIKIT sombong. Sedikit saja k. Bhahaha yaalatu hmmmmm =.="


Kalau lah terlekat sorang kawan aku dalam kem sintok tu memang aku bersyukur takterhingga lah. Mau sujud syukur aku haritu. Hmm namun itu hanya harapan yang tak mungkin terjadi. Hmm tak pernah ada lah budak satu sekolah dihantar ke satu kem jugak. Itu perkara yang sangat mustahil berlaku okay.


Walaupun aku suka aktiviti lasak, namun berkawad merupa aktiviti yang paling aku benci. Benci teramat. Bukan sikit sikit, tapi BANYAK. Tahap kritikal tau. Arghh! sumpah aku meluat gila kawad. Kena hentak hentak kaki, ingat comel kud?! Huh! Ayooooo ammaaa appaa!




Satu lagi, sumpah benar aku takut nak pi plkn ni. Even aku ni rock takserupa perempuan, hmm selamani pun, harap ja ayu sebab selalu pakai baju kurung tapi hampehh ganasnya mengalahkan anak teruna. Okay, ini sifat semula jadi aku. Oleh itu kepada sesiapa yang suka pada kelembutan sila cari orang lain dan pergi jauh jauh. Cek taksuka gedik mengada ngada. Sudah lama aku buang sifat manja ku tu. Sifat tu yang buat aku rebah dan susah untuk bangun dari terjatuh. "Huh! Apa ni jangan nak ungkit kisah lama yaaa! Please be tough."


Makin hari makin bedebar pulak rasanya, hmm dah rasa macam orang yang paling disayangi nak tinggalkan aku. Aicehh! apa yang teruk bebenor perasaan nih, hai hati aku takpernah didik kau begini lah. Kalau betul pun cuba lah kau jaga maruah tu sikit, jangan nak tunjuk lemah sangat lah. Asyik bersedih jaa siang dan malam, takpernah kah aku pikir sakitnya aku? Huh susah nya nak control hati yang merana.



Yang paling aku berharap sangat aku takdiganggu oleh makhluk halus, binatang buas, segala jenis ulat dan seangkatannya such as ulat bulu, ulat gonggok, cacing, lintah, lipan dan sebagainya. Dan aku harap jugak kat sana takdak penginapan semut sekeluarga. Sumpah aku geli. Huh!


Amboi mengadanyaa! Ingat kem tu kat hotel ka apa? Haei hutan cek oi hutan konfem konfem la ada segala benda alah tu. Ingat anak raja ka duk cerewet sangat takmau ni takmau tu. Hey, kalau princess pun belum tentu dilayan istimewa tau kat sana.


Apa pun aku harap aku akan bawak balik tabiat yang baik, dapat jadi contoh terbaik, aku akan lebih berani even aku memang berani dah. (Cehh, berani la sangat. puiiii.) Aku akan cari kawan yang baik. Mentor yang bagus. Pakwe yang romantis. Eh!


P/S : Makin hari makin cepatlah aku kena pi PLKN. Makin cepat makin payah nak kawal emosi ni. Makin payah kawal emosi makin cepat ja aku nak marah. Makin cepat marah makin ramai pulak orang terasa dengan aku. Hmm Bila ramai orang terasa dengan aku, maka hati aku sakit. Ehh awad dengan hati aku ni kena serang dengan virus PLKN pulak ka ni? Haishhh! Emosi dah goyang! Ohmaii, Paqah ni paqah!





Older Post | Newer Post